Έρνι, Χανς

(Hans Erni, Λουκέρνη 1909 –). Ελβετός ζωγράφος. Φοίτησε πρώτα στο Παρίσι, στην Ακαδημία Ζιλιάν (1928-29) και συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Βερολίνου (1929-30). Στα συχνά ταξίδια του ήρθε σε επαφή με καλλιτέχνες διαφόρων τάσεων όπως ο Αρπ, ο Μπρανκούζι, ο Μοντριάν και ο Καντίνσκι. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά προβλήματα, έχοντας την πεποίθηση ότι η «τέχνη για την τέχνη» είναι μια αρχή ξεπερασμένη και ότι ο αληθινός καλλιτέχνης δεν μπορεί να αγνοεί τα μεγάλα γεγονότα της εποχής του, αλλά πρέπει να εκτελεί εποικοδομητικό έργο, ο Έ. κατηγορεί τους αφηρημένους ζωγράφους και τους υπερρεαλιστές ότι βρίσκονται έξω από την πραγματικότητα και συνεπώς δεν ανανεώνονται. Κατά τον Έ., η σύγχρονη τέχνη οφείλει να ακολουθεί μια ιδέα και να εναρμονίζει την ευαισθησία με τον ορθολογισμό. Τα πανό και οι τοιχογραφίες είναι τα πιο ενδεικτικά έργα των απόψεών του. Τα κυριότερα βρίσκονται στην Ελβετία: στο εθνογραφικό μουσείο της Νεσατέλ, στη Λουκέρνη, στη Βέρνη, στη Ζυρίχη και στη Γενεύη. Στις συνθέσεις του (νωπογραφίες, χαρακτικά, ψηφιδωτά) επιδιώκει τη σαφήνεια και την εκφράζει με την αυστηρή σύνθεση των όγκων και την εξαιρετική καθαρότητα της γραμμής που εμπνέεται από αναγεννησιακά πρότυπα. Ο Έ. είναι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ελβετούς ζωγράφους. «Διάλογος σε ανοιχτό χώρο», τέμπερα (1965) του Χανς Ένρι. Το πανό και η τοιχογραφία αποτελούν ίσως τα καταλληλότερα μέσα έκφρασης των πεποιθήσεων του Ελβετού καλλιτέχνη.